پایتخت

من عاشق خانواده‌ای هستم که مثل پروانه دور پدر خود که آلزایمر دارد و حتی فرزندانش را از هم تشخیص نمی‌دهد، می‌گردند. پدری که در ظاهر جز درد سر چیزی ندارد. عاشق خانواده‌ای هستم که عروسش هیچ منتی برای پرستاری از پدر پیری که حتی اسم عروسش را هم نمی‌داند ندارد.
من عاشق جوانی هستم که برای معرفی خودش به دختر مورد علاقه‌اش، سه صفت را بر می‌شمرد: کسب روزی حلال، اهل دود و دم نبودن و نماز خوان بودن.
من عاشق پیرمردی هستم که فراموشی دارد و اسم فرزندانش را درست نمی‌داند و از دنیا فقط چهار چیز را به خاطر دارد: وقت نماز، مشهد، سلام بر حسین(ع) بعد از خوردن آب و لیلا!
من عاشق فیلمی هستم که همه‌ی آدمهای آن مذهبی و معتقدند. اما نه ظاهر الصلاح و مذهبی تصنعی.
من  عاشق فیلمی هستم که اصلاً شخصیت منفی ندارد، اصلاً شخصیت خاکستری هم ندارد! همه‌ی آدمها خوبند ولی هیچ کس فرشته نیست!
من عاشق فیلمی هستم که سختی‌ها و مشقت‌های زندگی را نشان می‌دهد، ولی بدبختی و تلخی را نشان نمی‌دهد.
آقای مقدم! متشکرم.