دلسوزان اسلام و مسلمین

در بحبوحه‌ی تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه و کشتار بی‌رحمانه‌ی مردم، در بسیاری از رسانه‌ها و شخصیت‌ها شاهد رفتاری منفعلانه، خنثی و حتّی بعضاً متمایل به طرف متجاوز بودیم. این در حالی بود که مقامات جمهوری اسلامی به شدّت علیه این تجاوز موضع‌گیری کردند و صدا و سیما به طور گسترده مشغول پوشش این واقعه و یکه تاز به تصویر کشیدن جنایات صهیونیست‌ها در دنیا بود. در همین گیر و داد، بحث ناصبی و دشمن اهل بیت-علیهم السلام- بودن مردم فلسطین مطرح شد و با بیان شدن این مطلب از جانب یکی از علماء معروف، حرارت این قضیه در جامعه به اوج خود رسید و رسانه‌هایی که در شروع این حمله عملکرد تأمل برانگیزی داشتند و حتی شبکه‌های ماهواره‌ای خارج از کشور از شبکه ترویج مهدویت مستقر در ایالات متحده(سلام) تا سایر شبکه‌ها با آب و تاب به این قضیه پرداختند(که البته خبری کذب بود). در ادامه رسانه‌های مذکور به خبر کشتار شیعیان پاراچنار پاکستان توسط سنّی‌های تند رو پرداختند. البته این کشتار از مدّت‌ها قبل از آن در پاکستان شروع شده بود، امّا پوشش گسترده‌ی این خبر در جریان جنگ غزه وهمزمانْ اعتراض به دوگانگی سیاست‌های نظام در کشتار مسلمانان و کشاندنِ بحث به قضیه‌ی شیعه و سنی و اینکه این مظلومان شیعه اگر از آنها بیشتر نباشند قطعاً کمتر نیستند و همچنین تلاش در جهت هم مسلک نشان دادن مسلمانان فلسطین با قاتلان پاراچنار مسأله‌ی قابل توجه این بحث بود.

اخیراً در استان سین کیانگ چین، بین مردم مسلمان این استان و نیروهای دولتی چین درگیری‌هایی به وجود می‌آید که باعث کشته و زخمی شدن شماری از مسلمانان و بازداشت گروهی دیگر توسط نیروهای دولتی می‌گردد. صدا و سیمای جمهوری اسلامی این خبر را مانند سایر درگیری‌های داخلی دیگر کشورها منعکس می‌کند. دوباره سر و کله‌ی دلسوزان اسلام و مسلمین پیدا می‌شود. حمایت اینبار ایشان (ظاهراً) از ایغورهای مسلمان نشان می‌دهد که رفتارشان ناشی از تعصبات شیعی نیست، بلکه نیت‌هایی فراتر از آن دارند. این بار هم این خبر بهانه‌ای می شود جهت تخطئه‌ی سیاست‌های نظام در حمایت از فلسطین و تهاجم به موضع‌گیری‌های نظام در قبال مسأله قدس.

پ.ن: اینکه آیا وزارت خارجه در مورد سرکوب مسلمانان در سایر کشورها کوتاهی می‌کند یا خیر بحث جداگانه‌ای می‌طلبد که در این جا نمی‌گنجد. «العاقل بالاشاره»

میر حسین موسوی اصلاح طلب یا اصولگرا

ورود میرحسین موسوی به عرصه انتخابات با داستانهایی همراه بود که برخی آنرا شوی تبلیغاتی اصلاح طلبان جهت داغ کردن تنور انتخابات و سبقت گرفتن از رقیب و بازگرداندن میرحسین به خاطرات پس از 20 سال سکوت و متوجه کردن تمام کشور به مردی بود که کسی او را به یاد نمی آورد. اعلام حضور خاتمی، سپس اعلام حضور میرحسین – که ظاهراً بدون هماهنگی با اصلاح طلبان و شخص خاتمی بود، شروع بازی انتخابات با میرحسین بود. اینکه میرحسین با حمایت چه کسی و چه پشتوانه ای پای در این عرصه ی سخت گذاشت، خود جای بحث دارد، لکن پس از اعلام حضور وی، خاتمی انصراف می دهد و وی با حمایت گسترده ی اصلاح طلبان و شخص خاتمی مواجه می شود. در ادامه به صورت موازی فعالیت های خاتمی و موسوی جهت پیروزی کاندیدای واحد شروع می شود. در این اثنا در بین مردم، آنها که متمایل به گفتمان اصلاحات بودند نیز به صورت گسترده ای در عرصه تبلیغات وارد شدند و حتی دیده می شد کسانی که امیدی به نظام نداشتند و در انتخابات پیشین شرکت نکردند نیز در این عرصه فعّال شدند. امّا این برای پیروزی کفایت نمی کرد. لذا باید رأی اصولگرایانی که از دولت نهم مأیوس بودند و آنها که ممکن است با شنیدن مسائلی از دولت رویگردان شوند نیز به نفع موسوی به صندوق ریخته شود. جهت این کار دو مسأله باید مدّ نظر قرار گیرد: اوّل آنکه ضعف ها و نقص های دولت بازگو شود و چنان جوّی علیه دولت ایجاد شود که کسانیکه اندک تردیدی نسبت به دولت دارند نیز از دولت فاصله ی کافی بگیرند. در مرحله بعد با نشان دادن موسوی به عنوان فردی وفادار به انقلاب و امام و ولایتی بودن وی، ذهن اصولگرایان را از خاطرات تلخ دوران اصلاحات و ارتباط نزدیک وی با اصلاح طلبان دور سازند. بنابراین، تکیه بحث ها بر روی دوران جنگ و خدمات موسوی در این دوران ، اصرار امام بر نخست وزیری وی، عکس های وی با امام و تعاریف امام از وی، دور کردن مخاطب از دوران اصلاحات و سازندگی ، سیادت و جلوه دادن رنگ سبز به عنوان نماد اهل بیت -علیهم السّلام- و امثالهم می شود. کما اینکه در مستند اوّل میرحسین، گویا سازندگان با اطمینان کامل از در کیسه داشتن رأی افراد دسته ی نخست، سعی در جذب آرای سایرین داشتند. به گونه ای که مثلاً از خاتمی به عنوان بزرگترین حامی موسوی فقط صحنه ای کوتاه نمایش داده می شود، یا به جای استفاده از سرود معروف «یار دبستانی» از سرود محبوبی که توسط سالار عقیلی اجرا شده استفاده می شود. در این بحبوحه، مخاطب دسته اوّل با توجه به ارادتی که به مهندس پیدا نموده از توجه به این قضایا باز می ماند و فقط همّت خود صرف کمک به موسوی می کند و عاشقانه از مستند وی تمجید می کند و برای مخاطب دسته ی دوم فقط امام و جنگ و انقلاب می ماند، غافل از سوابق قبل از انقلاب، برخوردهای امام در دو قصه قهر و استعفا، اصطکاک شدید با رئیس جمهور وقت، سیاست های چپ اقتصادی سوال برانگیز، درگیری ها در مجمع تشخیص مصلحت پس از امام و همکاری تنگاتنگ با دولت های سازندگی و اصلاحات و ...
نگارنده بر این عقیده است باید در این زمینه از الفاظ فاصله گرفت. به نظر می رسد موسوی ابزار جریانی در انقلاب است که در دوره جنگ، سیاست های خود را به رئیس جمهور تحمیل کرد، در دوران پس از جنگ و با مساعد شدن فضا، سیاست های اقتصادی خود را در کشور پیاده کرد و پس از تسلط به اقتصاد، وارد فتح سنگرهای سیاسی شد. امّا در روندی غیر منتظره از رأس اریکه قدرت فاصله گرفت و دوباره تمام توان خود را مجتمع ساخته تا از وا ماندن بیش از پیش از قدرت، جلوگیری نماید.

رابطه نستله با اسرائیل nestle + israel ?

چند روز پیش مطلبی با عنوان نستله ایران در دام توطئه رقیبان رو در یکی از سایت های خبری معروف دیدم. گفتم بذار ببینیم واقعا قضیه از چه قراره. برای همین یه کم به خودم فشار آوردم و یه سرچ ....

ادامه مطلب رو بخونید!

چند لینک پیرامون غزه

1- کدام پیروزی؟

2- مسئول اطلاع رسانی حماس در تهران: شایعه توهین حماس به امام حسین(ع) توطئه دشمنان اسلام است

3- حکایت حماس، امام حسین، یزید و ساده لوحی برخی از ما

4- فلسطینیها شافعی هستند، نه ناصبی

احتمالا تاکنون ایمیل شرکت در رای گیری پیرامون حمله اسرائیل به غزه و اینکه از  فلسطین حمایت می کنید یا اسرائیل به دستتان رسیده است. این رای گیری در سطح جهان است و در لینک زیر انجام می شود.

http://www.israel-vs-palestine.com/gz/?home
اما جدا از رای گیری، آمار این رای گیری که در لینک زیر قرار دارد نکات جالبی را بیان می کند
http://www.israel-vs-palestine.com/gz/?stats


(تا این لحظه که من این ایمیل را می نویسم یعنی دوشنبه 30 دی ماه (19 ژانویه) ساعت 20:42)

1-  1میلیون و 105هزار نفر در این رای گیری شرکت کرده اند که از این تعداد 627 هزار نفر (معادل 56.8) به فلسطین و 478هزارنفر(معادل 43.2) به اسرائیل رای داده اند.
2- بیشترین مجموع آرا از امریکا و اسرائیل (مجموعا 401 هزار نفر) است و ایران با حدود  8500 نفر در مکان 23 ام است. (با احتساب مکان نامعلومی ها)
3- در بین 20 تای اول فقط مردم امریکا و اسرائیل و کانادا و مکان نامعلومیها بیشتر از اسرائیل حمایت کرده اند.
4- از میان 478هزار رای اسرائیل 350 هزار رای متعلق به مردم امریکا و اسرائیل است.
5- از 179 هزار اسرائیلی 7هزار نفر به فلسطین رای داده اند.
6- 8هزار ایرانی به فلسطین و 544 تا به اسرائیل رای داده اند. (1به 15)
7- درصد آرای مردم کشورهایی چون عربستان، مصر و اردن (موضع حاکمان آنها را به یاد بیاورید)  به فلسطین از ایرانیان بیشتر است. (مجموعا 171هزار به فلسطین و 1157 به اسرائیل ( 1 به 148))
8-  مردم کشورهای اردن، عربستان، امارات، قطر و کویت با جمعیت کمشان بیشتر از ایرانیان 70 میلیونی در این رای گیری شرکت کرده اند. (البته از آنجا که در زمان امتحانات دشمنان اسلام و مسلمین آتش بس می دهد می توانید بعد از امتحانات رای بدهید !!!)

قیام دات آی آر

برای حمایت از قیام دات آی آر، که حاوی سیاهه ای از پایگاهها و وب‏لاگ‏های فعال در مورد غزه است، این کد را در وبلاگتان قرار دهید:

خاک...

عصر 11 محرّم، شب شهادت زین العابدین(ع) بود و می​خواست بره مراسم. بهش گفتم من ماشین دارم. تا یه جایی می​رسونمت. توی دانشکده بودیم و داشتیم با هم حرف می​زدیم که یکهو ساکت شد. صورتش برافروخته شد و سرش رو انداخت پایین. معمولاً وقتی صحنه​ای تو دانشگاه می​دید به روی خودش نمی​آورد. برگشتم ببینم چی شده... صحنه را دیدم! تو زمین ورزش روبروی دانشکده​ی مکانیک یه گروهی از دانشجوها داشتند فوتبال بازی می​کردند. تیم آقا مهندس​ها با تیم خانم مهندس​ها! تا دم ماشین دیگه چیزی نگفت. سوار که شدیم تا راه افتادم صداش بلند شد به خوندن:

هر کی گرفتاری داره ذکر ابالفضل میگیره

نداره هیچ راه چاره ذکر ابالفضل میگیره

چشم​هاش نمناک شده بود. گفت: صلّ الله علیک یا بقیة الله! پس کی وقتش میشه؟

تا حالا این مَرد رو این طور ندیده بودم. اصلاً فکر نمی​کردم تو عمرش چشمش تر شده باشه.

شروع کرد به خوندن دعای عهد. گفت هر وقت دلم میگیره و از همه می​بُرم فقط این آرومم میکنه.

حالم گرفته بود. می​خواستم به زمین و زمان فحش و بد و بیراه بگم.

اف بر من....

Stand by !

با توجّه به فعّالیت های دانشگاهی، کمی سرم شلوغ است برای آپ کردن، لکن برای خالی نبودن عریضه آپ کردن تابلوی اعلانات نمازخانه ی دانشکده را به عهده گرفتیم و برای اینکه فعالیت ها در فضای مجازی ادامه داشته باشد بلاگی راه افتاده که برخی از مطالبی که نصب میشوند در آنجا نیز بارگذاری میشود.

هشدار !

این ملت همان ملتى است که این انقلاب عظیم را به پیروزى رسانده، این نظام مستحکم و باعظمت را شالوده‏ریزى کرده و سى سال با قدرت، او را حفظ کرده. این آنچنان ملتى است، این آنچنان ایمانى است، این آنچنان عزم راسخى است.

این دستاوردها که مفت به دست نمى‏آید. تا ملتى فداکار نباشد، تا ملتى بااراده و مصمم نباشد، که این چیزها به دست نمى‏آید. ما بیائیم به خاطر دشمنى با زید و عمرو و این دولت و آن دولت و مسئولین اجرائى یا مسئولین کذا و کذا، اصل نظام را زیر سؤال ببریم؛ سیاه‏نمائى کنیم! کارى که متأسفانه بعضى از نخبگان سیاسى میکنند.

فضاى تبلیغاتى کشور، فضاى مطبوعاتى کشور، فضاى تبلیغات سیاسى کشور به هیچ وجه فضاى خرسندکننده‏اى نیست. ما بایستى از اسلام براى عمل خودمان، براى رفتارهاى خودمان، براى موضع گیرى‏هاى خودمان درس بگیریم و بدانیم بقاى نظام اسلامى، برکات الهى، تفضلات و رحمت الهى تا وقتى است که ما پایبند و مقید باشیم. خدا که با ما قوم و خویشى ندارد. بارها من عرض کرده‏ام بنى‏اسرائیل همان کسانى هستند که خداى متعال در قرآن مکرر میفرماید: «اذکروا نعمتى الّتى انعمت علیکم و انّى فضّلتکم على العالمین». خدا بنى‏اسرائیل را بر عالمین تفضیل داد؛ اما همین بنى‏اسرائیل به خاطر اینکه لوس شدند، قدر نعمت خدا را ندانستند و کفران کردند، «کونوا قردة خاسئین»، «ضربت علیهم الذّلّة و المسکنة»؛ تبدیل شدند به این.

وقتى رحمت الهى براى ما پیش خواهد آمد که مواظب و مراقب خودمان باشیم؛ مراقب حرف زدنمان، مراقب اقدام کردنمان، مراقب تبلیغاتمان. این فضاى بى بند و بارى در حرف زدن، در اظهارات علیه دولت، علیه کى‏ به خاطر اغراض، این ها چیزهائى نیست که خداى متعال از اینها به‏آسانى بگذرد. آن وقت کسانى خطا میکنند، خداى متعال «و اتّقوا فتنة لا تصیبنّ الّذین ظلموا منکم خاصّة»؛ بله اینجورى است. بعضى از ظلم ها، بعضى از کارها هست که نتیجه و اثر آن دامن همه، نه فقط دامن آن ظالم را میگیرد؛ بر اثر رفتار یک عده‏اى که در گفتار خودشان، در عمل خودشان، در قضاوت خودشان ظلم میکنند. باید مراقب این چیزها بود.

از فرمایشات مقام معظم رهبری آبان 87

افتخار ملت ما

ملت ما بلکه ملت هاى اسلامى و مستضعفان جـهـان مـفـتـخـرنـد بـه این که دشمنان آنان که دشمنان خداى بزرگ و قرآن کریم و اسلام عـزیـزند، درندگانى هستند که از هیچ جنایت و خیانتى براى مقاصد شوم جنایتکارانه خود دست نمى کشند و براى رسیدن به ریاست و مطامع پست خود دوست و دشمن را نمى شناسند و درآنـان آمـریـکـا ایـن تـروریـسـت بـالذات ، دولتى است که سرتاسر جهان را به آتش کـشـیـده و هـم پـیـمـان او صهیونیست جهانى است که براى رسیدن به مطامع خود جنایاتى مـرتـکـب مـى شـود کـه قـلم هـا از نـوشـتـن و زبـان هـا از گـفـتـن آن شـرم دارنـد و خـیـال ابـلهـانـه اسـرائیـل بزرگ ، آنان را به هر جنایتى مى کشاند.(1)


1) وصیت نامه ی سیاسی الهی امام خمینی-رضوان الله علیه-

ملت اسرائیل

اینى که گفته شود ما با مردم اسرائیل هم مثل مردم دیگر دنیا دوستیم! این حرف درستى نیست؛ حرف غیرمنطقى‏اى است. مگر مردم اسرائیل کى‏هایند؟ همان کسانى هستند که غصب خانه، غصب سرزمین، غصب مزرعه، غصب تجارت به وسیله‏ى همین‏ها دارد انجام میگیرد. سیاهىِ لشگرِ عناصر صهیونیسم، همین‏هایند. نمیشود ملت مسلمان نسبت به افرادى که اینجور عامل دست دشمنان اساسى دنیاى اسلام هستند، بى‏تفاوت باشد. نه، ما با یهودى‏ها هیچ مشکلى نداریم، با مسیحى‏ها هیچ مشکلى نداریم، با اصحاب ادیان در دنیا هیچ مشکلى نداریم؛ اما با غاصبان سرزمین فلسطین چرا؛ مشکل داریم. غاصب هم فقط رژیم صهیونیستى نیست. این موضع نظام است، این موضع انقلاب است، موضع مردم است.