امان از دوست جاهل و دشمن بداندیش

چندان قصد نوشتن نداشتم لکن دیدن چند باره‌ی شعار احمقانه‌ی «مرگ بر بد حجاب» روی دیوارهای شهر آنقدر خاطرم را آزرد که طاقت نیاودم و دست به صفحه کلید شدم.
فقط یک سوال: آیا عدم رعایت یک حکم دین و حتی ارتکاب گناهی کبیره این حق را به ما می‌دهد که در مورد دیگران این طور صحبت کنیم؟
شاید روزی که مقاله حسین قدیانی را می‌خواندم آن را ناشی از توهمات وی دانستم ولی کاملا معتقدم که پس پیروزی امت بر دشمنان طی فتنه‌های ۸۸، دشمن به وضوح به دنبال ایجاد التهاب در جامعه است و مطمئنا از حساسیت قضیه‌ی حجاب صرف نظر نخواهد کرد. من دیدم بانوانی که تمثال مبارک مولای ما را در نهم دی بر دست گرفته بودند. گرچه ظاهرشان خلاف فتوای امام ما بود لکن در خط مقدم جبهه‌ی انقلاب و ولایت فقیه ظاهر شده بودند.
امروز دشمن در پی تباهی جبهه‌ی سربازان ولایت است و مع الاسف دوستان جاهل باز هم ابزاری در خدمت دشمن شده‌اند.

پ.ن: بنده نه قصد ریشه‌یابی معضل بدحجابی را دارم، نه نقد روش برخورد با آن و از آن تیپ‌های روشن فکر مآبم که ماستمال کنم کار خلاف شرع افراد جبهه‌ی خودی را. فقط خوف از مساله‌ای مهم دارم.