در بحبوحه‌ی تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه و کشتار بی‌رحمانه‌ی مردم، در بسیاری از رسانه‌ها و شخصیت‌ها شاهد رفتاری منفعلانه، خنثی و حتّی بعضاً متمایل به طرف متجاوز بودیم. این در حالی بود که مقامات جمهوری اسلامی به شدّت علیه این تجاوز موضع‌گیری کردند و صدا و سیما به طور گسترده مشغول پوشش این واقعه و یکه تاز به تصویر کشیدن جنایات صهیونیست‌ها در دنیا بود. در همین گیر و داد، بحث ناصبی و دشمن اهل بیت-علیهم السلام- بودن مردم فلسطین مطرح شد و با بیان شدن این مطلب از جانب یکی از علماء معروف، حرارت این قضیه در جامعه به اوج خود رسید و رسانه‌هایی که در شروع این حمله عملکرد تأمل برانگیزی داشتند و حتی شبکه‌های ماهواره‌ای خارج از کشور از شبکه ترویج مهدویت مستقر در ایالات متحده(سلام) تا سایر شبکه‌ها با آب و تاب به این قضیه پرداختند(که البته خبری کذب بود). در ادامه رسانه‌های مذکور به خبر کشتار شیعیان پاراچنار پاکستان توسط سنّی‌های تند رو پرداختند. البته این کشتار از مدّت‌ها قبل از آن در پاکستان شروع شده بود، امّا پوشش گسترده‌ی این خبر در جریان جنگ غزه وهمزمانْ اعتراض به دوگانگی سیاست‌های نظام در کشتار مسلمانان و کشاندنِ بحث به قضیه‌ی شیعه و سنی و اینکه این مظلومان شیعه اگر از آنها بیشتر نباشند قطعاً کمتر نیستند و همچنین تلاش در جهت هم مسلک نشان دادن مسلمانان فلسطین با قاتلان پاراچنار مسأله‌ی قابل توجه این بحث بود.
اخیراً در استان سین کیانگ چین، بین مردم مسلمان این استان و نیروهای دولتی چین درگیری‌هایی به وجود می‌آید که باعث کشته و زخمی شدن شماری از مسلمانان و بازداشت گروهی دیگر توسط نیروهای دولتی می‌گردد. صدا و سیمای جمهوری اسلامی این خبر را مانند سایر درگیری‌های داخلی دیگر کشورها منعکس می‌کند. دوباره سر و کله‌ی دلسوزان اسلام و مسلمین پیدا می‌شود. حمایت اینبار ایشان (ظاهراً) از ایغورهای مسلمان نشان می‌دهد که رفتارشان ناشی از تعصبات شیعی نیست، بلکه نیت‌هایی فراتر از آن دارند. این بار هم این خبر بهانه‌ای می شود جهت تخطئه‌ی سیاست‌های نظام در حمایت از فلسطین و تهاجم به موضع‌گیری‌های نظام در قبال مسأله قدس.
پ.ن: اینکه آیا وزارت خارجه در مورد سرکوب مسلمانان در سایر کشورها کوتاهی می‌کند یا خیر بحث جداگانه‌ای می‌طلبد که در این جا نمی‌گنجد. «العاقل بالاشاره»
